HÜZÜN VE KEDERE DURMUŞ SÖZCÜKLER...
İçime çöktü bir hüznün tortusu
Nefessiz ve sessiz kaldım öylece
Bir haksızlığa uğramış çocuğum sanki
Ağlamaya bile zaman bulamadan
Ötelenmişliğin sancısı var içimde.
Ezik yüreğimde inceden bir sitem var hayata
İncinmişliğinde duygularımın bir nida
'Yetmedi mi' der gibi derinden.
Bilirim elbet bilirim.
Bir geçici altüst oluştur bu
Hislerimin aklıma kurduğu bir tuzak.
O tuzak da benim o tuzağa düşen de o tuzağa düşüren de.
Bundan ötürüdür gülümseyişler acı ve buruk olsa da
Bir mumun kendi gölgesine düşen ışığı gibi titreyip durmakta aydınlanarak.
Bilmekten ötedir hissetmek
Ve anlamaktan çok daha başkadır inanmak.
Bir yol var yürüdüğüm sonunda bilinmezliğin karanlığı
Bir zincir gibi sarılmış duygularım
Bir dalgın bir mahzun bir çaresizim bugün
Sıkılı bir yumrukta esir kalmış kuşun çırpınışındaki yüreğimde bir karanlık.
Gözlerimde yine bulutlar var
Kederimle çöktüm kaldım dizlerimin üstüne
Ağırlığını taşıyamamakta bedenim bunca yaşanmışlıktan kalan hüznün.
Doğasıdır hayatın
Bir iner bir çıkar yollar,
Engebeleri aşan yürüyüşlerde gerçeğin sırrına ulaşan bilir
Yaşayacağım belki bir akşam üstü daha
Geceye ulaşacak sıcağı kanamaların
Soğuğun ellerinde yanan tutuşmuşluğunda kalbimin
Nerdesin diye soramadan
Yanıtladı keder
Hüznün yanında bir sohbette yüreğimde
Elden ne gelir?
Yaşayacağım.
Hayat, böyle de güzel....
**************************
içime çöktü güz mevsimine özgü bir acı
başetmektense
şiir ettim :)
**************************
Oktay Çaparoğlu
15.12.2009
İzmir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder