8 Eylül 2009 Salı

AYRILIK ÜZERINE ÇESITLEMELER...

AYRILIK ÜZERINE ÇESITLEMELER...


Bir zaman vardir ki insan karanliklar içindedir.

Bir zaman vardir ki isli pasli kokusmus bir dünyada kivranarak nefessiz soluksuz kaliverir insan.

Bir zaman vardir ki düslerin olmadigi, yikintilarin içinde çigliklarin ve yürek haykirislarinin anlamsiz oldugu.

Bombalar düser gibidir gökyüzünden yagan karanlikta yüreginde gümbürdeyen isyana sonsuz sessizligin orta yerinde.

Insan aydinligi bir defa gördü mü artik karanliginda duramaz.

Insan çogullasti mi bir defa yürek dolusu bir sevgiyle artik yalnizligina gülümseyerek bakamaz.

Insan sevildi mi coskuyla derinden esit ve onurlu bir sevgiyle, artik basitliklerle kendini avutamaz.

Derinlesen anlamiyla yasaminin yürür gider isigin pesisira...

Içinde huzuru ve anlami bulur, sevdasinda bilgeligi ve gücü.

Yendigi bir karanlik, bir yalnizlik bir yitmislik degildir sadece.

Kendinde kendiliginden gelip giden karabasanlara bir nihayettir ayni zamanda.

*****

Tükenen bir zamanin tükenen ömürlerini yasayip bir an önce ölüme kosan zavallilardan olusan bu dünyada tükenmeyecek bir sevgiyi varetme çabasi ne kadar anlamlidir bilmem...

Ya da basitlesmis siglasmis bozuk paralar gibi harcanan insani degerlere inat sevgisinde, sevdasinda, degerlerinde inat etmek ne kadar mantiklidir onu da bilmem.

Bildigim birsey var ki, halen ögrenemedigim kurallariyla, beni ezen, yaralayan, kiran, umutlarima darbeler indiren bu dünyada, bir can tasiyarak varolmanin sevincini tasiyorum.

Acilarimsiz, yikintilarimsiz, yoksunluklarimsiz ve yoksulluklarimsiz bu hayat nasil olurdu acaba bu kadar alistiktan sonra onlara?

Insanin dogasini anlamasi kabullenmesi ve ona göre kendini yeniden biçimlendirmesi gerektigini anladim bu süreçlerde.

Hayat herseye ragmen affetmeyen döngüselligiyle akmaya devam ediyor ve edecek.

Mutlak degiliz hiçbirimiz ne kendimize ne sevdiklerimize ne de herhangilerine.

Ama kendimizde kendimiz için bir degeriz.

Bu degeri çogaltan yönümüz ise SEVGI den baska birsey degil.

Sevgi.

Yasamda karsilik buldugunda, baska hiçbirseyin yerini dolduramayacagi büyük ve inanilmaz güzellikteki derin duygu.

Hissettiklerimiz, yasadiklarimiz, gördüklerimiz, bildiklerimiz kadar algilariz herseyi.

Dünyayi, yasami ve onun bize sunduklarini.

Dünya yarim aydinlik yarim karanliktir.

Tipki ask gibi.

Ve büyük bir askla döner.

Sicakligini da büyük bir askla yanan günesinden alir.

Yangin hem özdedir hem kabukta.

o yangin ki varolmak içindir.

O yangin ki yasami sürdürmek içindir.

Mutlak sogudugu gün yasam da durmustur.

Hareketsizligin orta yerine mührünü vurmustur ölüm.

Ve sevgi, yasamin bir parçasidir.

Ölüm de yasami taçlandiran bir son.

Belki de bu yüzdendir ÖLESIYE sevmeler.

Belki de bu yüzdendir askin gücünü bütün hararetiyle yanan günesle betimlemeler.

Çölün kurulugunda bile siirlerde dizelere yansiyan asaletin kaynagi da bu ates bu yangin degil midir?

Susuzlugunda kavrulan bir çölün, hasretini anlatir sevgiliye duyulan özlem.

Uzaklarda kalmisliginda, yakin olma isteginin, imkansizliklarin bilinicine varilarak yürekte büyüttügü yakici özlem duygusu ayni böyle degil midir?

Ask.

Ne garip bir duygu.

Sevgiyle çarpildiginda insani varligin gizemli noktalarina tasiyan,ölüm gerçegini bile unutturan coskulu çarpilmanin adi.

Çarpisan parçaciklarda ortaya çikan bir enerjinin mutlak toplami gibi degil midir?

en küçük biriminde bile maddenin, evreni yaratacak güçte bir patlamaya yol açan nedir?

Nedir yanginlarla çogalan, umutlarimizi, özlemlerimizi, düslerimizi harlayan alevlendiren, çogalma istegimizi kamçilayan benligimizdeki askla büyüyen bu cosku?

*****


Sevgilerden bir tutam aldim
Yarimin yüreginden derdigim çiçeklerden...
Kokusunu çektim içime bir hasretle,
Sevgi dolu bir bakisin soluk verislerinde....


****


Seni sevdim.
****



Yüklemedigin anlamlarla sevdim seni.

Tatmadigin duygularla sevdim seni.

Anlayamayacagin ve yasamin boyunca anlama firsati yakalayamayacagin aptalliklarimla.

***

Içimden bunlar döküldü hazin bir güzün soluk bir aksamüstünde.

Sevgiliye ayriliktan derdigim solgun çiçekler sunmak istedim.

Onu çok sevdim.

Sevgimle yeserttiklerimi içimde çiçeklendirmeye devam edecegim.

Bana kattiklarin için sana sükran borçluyum.
****


Hosçakal sevgili....

Hosça kal....



Oktay Çaparoglu

20.03.2009

izmir...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder